Ήσασταν καλά παιδάκια φέτος;

ΧΟ ΧΟ ΧΟ

Καμένες μούμιες.
φερέφωνα στης πόλης μου,
τα φώτα.
καλλιτεχνικά βαμμένες κορασίδες,
προσπαθούν να κρύψουν το πρόωρο τους γύρας.
παρερμήνευσαν την ωριμότητα,
την πέρασαν,
για βλακεία, ανόητη αγχωμένη μαλακία.
πέρασαν την νιότη για αιώνια
και τώρα, φαυκαλίζονται στο ξόδι που έχει φύγει.
ΑΠΟ ΤΑ : ΑΔΕΣΠΟΤΑ

Να τα πούμε;

Μήτσο i need a back up.

Πριν από λίγο προσπάθησα να βγάλω μια φωτογραφία στον σταθμό του τραίνου στην Καλλιθέα, φορούσα ακουστικά και άκουγα ράδιο, κάποια στιγμή βλέπω ένα χεράκι να κουνιέται μπροστά μου. Μια μελαχρινή κοπελίτσα πιο κοντή από εμένα, (που είμαι 1,65) μου έλεγε πως απαγορεύεται. Για να μην τα πολυλογώ λοιπόν, την ρώτησα αν ο σταθμός κρύβει τα αρχεία του κράτους και εκείνη μου είπε να πάω να χεστώ και μόνο που δεν με έδειρε (σιγά τα αίματα)!!! την ίδια στιγμή λοιπόν που κάποιοι άλλοι κάνουν ένα σωρό παραβιάσεις του ποινικού κώδικα, ανενόχλητοι, εγώ με μια φωτογραφική μηχανή ενόχλησα! Καλές γιορτές σε όλους και σε όλες!!!!!!!!! ΑΑΑΑΑΑΑΑ και αν κάποιος μπορέσει να βγάλει φωτογραφία το δεντράκι στο σταθμό της Καλλιθέας με εκείνο το ωραίο backround, να μου την στείλει στο antonis.kallis@gmail.com , για να την βάλω στο blog.

Η τέχνη για την τέχνη;

Η τέχνη για την τέχνη; Καλό μου ακούγεται! Πως θα γίνει όμως; Όταν κάποιος που θέλει να κάνει τέχνη πρέπει να φάει κιόλας και όταν η τέχνη που κάνει δεν του προσφέρει ούτε τα απαραίτητα για να ζήσει. Πώς να αρχίσει κάποιος να ασχολείται με την τέχνη, (και δεν εννοώ απλά να την θαυμάζει) την στιγμή που ξέρει πως για να επικοινωνήσει την τέχνη του με τον κόσμο, πρέπει να υποβληθεί σε κάποιες διαδικασίες που δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη του αυτή καθ' εαυτή. Μήπως δεν είναι τυχαία τα παραδείγματα ανθρώπων που έκαναν τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή και αν το έκαναν, που είχαν και μια δόση είτε τρέλας είτε σνομπισμού, είτε κάποιου άλλου περίεργου τρόπου να εκφράζονται; Όπως και να έχει η τέχνη σήμερα είναι πολυτέλεια, εκτός και αν...

Γνώση.

Ότι μαθαίνουμε είναι καλό. Και ότι θυμόμαστε ακόμα καλύτερο.

Ωριμότητα ή φθορά;

Οι σχέσεις μπορούν είτε να ωριμάσουν τον άνθρωπο είτε να τον φθείρουν, το πιο από τα δυο θα κερδίσει ας το κρίνει η αγάπη!

SUPERDEAL!

Εχθές είδα για πρώτη φορά το superdeal. Πραγματικά συγκλονίστηκα με την κυρία που είχε αγωνία για το αν θα τις χαρίσουν 200 ή 500 χιλιάδες ευρώ! Το άλλο με τον Τοτό το ακούσατε;

Αρχαία σοφία.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν φανταστεί τους θεούς τους με πάθη, ίντριγκες και ότι άλλο χαρακτήριζε τους ίδιους, τους είχαν φανταστεί δηλαδή κατ εικόνα και κατ ομοίωση δικιά τους. Μετά ήρθαν κάποιοι επιτήδειοι και μας το έκαναν ποιο ξεκάθαρό κάνοντας εμάς κατ εικόνα και κατ ομοίωση του θεού, του ενός και μοναδικού θεού! Μας καπέλωσαν δηλαδή!

Απόφαση και προεκτάσεις

Είναι παράλογο κατά την γνώμη μου να προσπαθούμε να διακόψουμε μια πορεία με πρόφαση το ότι δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο. Το σωστό θα ήταν να πούμε πως δεν θέλουμε να προχωρήσει άλλο και σε αυτήν την περίπτωση πήραμε μια συνειδητή απόφαση και θα υποστούμε τις συνέπειες τις.

Χρόνια πολλά ΘΑΛΕΙΑ!

Είμαι ανορθόγραφος.

Όσοι έχουν επισκεφθεί το blog μου, θα έχουν καταλάβει ότι η ορθογραφία δεν είναι το δυνατό σημείο μου, ευτυχώς αυτό δεν επηρεάζει την σκέψη μου!

Μακριά από ταμπέλες!

Δίπλα μου μένουν κάτι παιδιά από το Μαρόκο. Παλιά που πήγαινα γυμναστίριο, μιλούσα με ένα παιδή απο την Τζαμάικα, ένα παιδί απο το Πακιστάν και ένα παιδί από την Αλβανία. Πέρα από τις ταμπέλες ρατσιστής ή όχι, θέλω να κάνω μια ερώτηση, μπορεί μια χώρα 10 εκατομιρίων με χαμηλό βιοτικό επίπεδο να συντηρίση 3 με 4 εκατομύρια μπορεί και παραπάνω μετανάστες;

Μονοκυττάριος.

Αν ήμουν κύτταρο θα πολλαπλασιαζόμουν μόνος μου. Δυστυχώς όμως δεν είμαι, οπότε είμαι αναγκασμένος να υποστώ τις συνέπειες της ανάγκης μου να βρω το έτερων ήμισυ.

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Βλέπω από εχθές τον κ. Μανόλη να τοποθετείτε γενικά και θεωρητικά στο θέμα των συμβασιούχων την στιγμή που άνθρωποι από όλοι την Ελλάδα που δουλεύουν τουλάχιστον 5 χρόνια με συμβάσεις, χτυπιούνται γιατί ψάχνουν το δίκιο τους, παρόλα αυτά δεν υπάρχει ούτε ένας δημοσιογράφος να του κάνει μια ερώτηση και να τον καθίσει στο σκαμνί. Βέβαια οι δημοσιογράφοι παίρνουν τους μεγάλους μισθούς τους για να φέρνουν τον κόσμο μόνο για να χτυπιέται και όχι για να βγαίνει νόημα.

Γεια σας.

Η Μαρία αν και κάπως θολή, είναι φίλη μου και δέχτηκε να ποζάρει. Δυστυχώς δεν πειραματίσθηκα πιο πολύ με των φωτισμό. Μαρία, πες αλεύρι!

Δώσε δάνεια.

Θα πάρουμε ένα δάνειο για να γεννηθούμε. Θα πάρουμε ένα δάνειο για να σπουδάσουμε. Θα πάρουμε ένα δάνειο για να αγοράσουμε σπίτι για να στεγάσουμε την οικογένεια μας. Θα πάρουμε ένα δάνειο αν αρρωστήσουμε για να γίνουμε καλά. Θα πάρουμε πολλά δάνεια για να μπορέσουμε να έχουμε όλη στην οικογένεια αμάξι, κινητό, και ότι άλλο είναι απαραίτητο για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια... Ε, άντε να πάρουμε και ένα δάνειο για να μας θάψουνε με αξιοπρέπεια και να ξεφύγουμε από τούτο εδώ το θέατρο του παραλόγου!

αρχείο .

Ρίξτε καμιά ματιά στο αρχείο, θα βρείτε ωραία πραγματάκια!

Άσυλο ναι, Σε ποιους όμως.

Έβλεπα εχθές τις ειδήσεις του alpha στις οποίες έγινε μια συζήτηση που κράτησε πάνω από είκοσι λεπτά με θέμα το πανεπιστημιακό άσυλο. Την αφορμή την έδωσε ο πρύτανης του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μια δήλωση του. Για όσο κράτησε η συζήτηση λοιπόν, ακούστηκαν αριστερές απόψεις, δεξιές απόψεις, ακαδημαϊκές και αστυνομικές απόψεις. πιστεύω πως το θέμα δεν είναι αν θα υπάρχει άσυλο, αλλά σε ποίους παρέχετε. Δεν μπορεί τόσα χρόνια τώρα μια παρέα από πενήντα και πολλά λέω άτομα να εκμεταλλεύεται το πανεπιστημιακό άσυλο και να προκαλεί φθορές που ο ελληνικός λαός θα πληρώσει!

Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις

Δεν θα μιλήσω ούτε για τα πεσμένα φυλά στην αυλή μου, που ενοχλούν τους γείτονες, ούτε για το γεύμα που σκάρωσα σε κάποιο αεροπλάνο και έκανα χαρούμενο όλο το πλήρωμα. Θα μιλήσω απλά, για την αγάπη και θα πω, απλά ΑΓΑΠΗΣΤΕ!!!!

Μιλάμε.

Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε, αν δεν μιλάμε ειλικρινά!

Αποδείξεις!

χτυπιούνται (υποκριτικά) και προασπίζονται την ηθική τα ιδιωτικά κανάλια την στιγμή που θα έπρεπε να χαίρονται ή να ντρέπονται γιατί με τις θυσίες που κάνουν κάθε τόσο στο βωμό της τηλεθέασης, έχουν βάλει και αυτά το χεράκι τους τόσο στην δημιουργία όσο και στην αναπαραγωγή των εκτρόπων που συμβαίνουν. Για σχετική βιβλιογραφία κοιτάξτε σε βιβλία σχετικά με την κοινωνία και την ψυχολογία τόσο τις μονάδας όσο και τις μάζας.

Όταν εγώ ήμουν 10 χρονών, γεννήθηκε ένα παιδί στην γειτονία. Δεν είχαμε συναναστροφές, όποτε όμως βλεπόμασταν λέγαμε γεια ο ένας στον άλλον. Σήμερα είμαι 31 το παιδί αυτό όμως δεν είναι πια στην ζωή, σκοτώθηκε εχθές, από ότι έμαθα επέβαινε σε ένα μηχανάκι που οδηγούσε ένα φίλος του κάποιο αμάξι τους έκοψε τον δρόμο και συνέβη το μοιραίο. Στην κηδεία δεν πήγα. Συλλυπητήρια στους δικούς του!

Άλλη μια πρόταση...

Αυτό που είναι μέσα μας και χτυπά είναι το μόνο που μας κρατά ζωντανούς και μια φορά στο τόσο χτυπά πιο δυνατά και πιο γρήγορα, όποιος τώρα δεν το σέβεται είναι κακεντρεχής, κακοήθης, σατράπης και ψυχανώμαλος. Ούτος η άλλος αυτός που δεν σέβεται το συναισθήματα μου δεν σέβεται τίποτα σε εμένα και κατ' επέκταση δεν με ενδιαφέρει, δεν ασχολούμαι. Προτιμώ να μην νοιάζονται για εμένα παρά να "νοιάζονται" με αυτό τον τρόπο.
Όποιος νοιάζεται σέβεται και στέκεται δίπλα και όχι απέναντι από εμένα και τις επιλογές μου. Αλλά όπως λέω και σε ένα σχόλιο που έκανα σε κάποιο άλλο blog: ψιλά γράμματα για κοντούς ανθρώπους. Τι να έγινε o υπεράνθρωπος του Νίτσε; Μήπως να πάρω ένα φανάρι και από Αντώνης να γίνω Διογένης;



ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ! Όχι όμως τους κακούς. Πως θα τους βρείτε; Κοιτάξτε τους πιο καλά!

φωτογραφίζω γιατί μου αρέσει.

Κάνω κάτι πάντα γιατί το γουστάρω και κάποια στιγμή μαθαίνω πως κάπου υπάρχει κάποιος που κάνει αυτό που κάνω και εγώ επειδή το γουστάρει επίσης, όταν όμως συναντηθούμε και μιλήσουμε δεν βγαίνει τίποτα. Το ξέρω πως αυτό είναι το ελάττωμα που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά έλεγα μήπως κάποια στιγμή κάνουμε την διαφορά.

Ερώτηση

Μαγειρεύω, συγυρίζω, πλένω, που και που διαβάζω και κανένα βιβλίο, γράφω καμία αράδα και τραβάω και καμία φωτογραφία. Πρέπει να συνδικαλιστώ;

100%

Μπορεί να είμαστε πλούσιοι, μπορεί να είμαστε και φτωχοί. Μπορεί να είμαστε έξυπνοι μπορεί να είμαστε και χαζοί. Όπως και να έχει, ότι και να είμαστε όσο και να προσπαθούμε πάντα θα είμαστε 50%, αυτός είναι και ο λόγος που μας κάνει να θέλουμε να είμαστε ζευγάρια. Σε ένα ζευγάρι όλα είναι μοιρασμένα, όλα είναι ισορροπημένα ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι. Ένα ζευγάρι επίσης αλληλοσυμπληρώνεται και έτσι νοιώθει και είναι 100%. Το να αναγνωρίσεις σε κάποιον το άλλο σου μισό, είναι κάτι πολύ ωραίο. Το να σε απογοητεύσει όμως το άλλο σου μισό είναι κάτι πολύ άσχημο. Το ερώτημα μου εδώ είναι το εξής: πως ξέρεις ότι ο άλλος απογοήτευσε εσένα και όχι εσύ τον εαυτό σου; (περιμένω την άποψη σας)

ΑΙΣΧΟΣ!!!!!!

Πάνω που πάει να γίνει μια μέρα μάθημα, βγαίνουν οι βουλευτές να ζητήσουν αύξηση. Τώρα να πω ότι φταίνε οι δάσκαλοι, που ζήταγαν και αυτοί, μάλλον θα έχω άδικο! Προτείνω στην κυβέρνηση να τους δώσει 3 ευρω για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. ΒΡΕ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΜΠΛΑΜΠΛΑΔΕΣ!!!!!!!!!!!!

Πρώτη ομαδική έκθεση

Πέρυσι παρακολούθησα σεμινάρια φωτογραφίας στον Δήμο Αθηναίων. Tον Ιούνιο που πέρασε έγινε μια έκθεση φωτογραφίας στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου που βρίσκεται Ακαδημίας 50. Αυτή ήταν η συμμετοχή μου.

Εντωμεταξύ το μαχαίρι ακονίζεται.

Παρακολουθώ τις ειδήσεις στο STAR και μαθαίνω πως του κ. Βασίλειου Κοστέτσου, του κάηκε το μαλλί στο ντε καπάζ. Βάζω τον ALPHA και δύο μέλη διαφορετικής φοιτητικής παράταξης, μου θυμίζουν βουλευτές! Το γυρίζω στο MEGA και βλέπω των αγώνα των δασκάλων κ.ο.κ

Την "φάρμα των ζώων" την διαβάσατε; Αν όχι σας την προτείνω τώρα που όλα είναι κλειστά και έχετε χρόνο.

Ο χορός καλά κρατεί.

Ο συνδικαλισμός εξιπέρετει τα συμφέροντα του εκάστοτε κλάδου, η κοινωνία όμως είναι ένα σύνολο και για αυτήν τα συμφέροντα του κάθε κλάδου μεμονωμένα είναι μικροσυμφέροντα! Κατανοώ την θέση των αριστερών που λένε πως ο καθένας πρέπει να διεκδικεί αυτά που θέλει, αλλά αν όλοι μας σκεφτόμασταν συνολικά αντί να σκεφτόμαστε μικροσυμφεροντολογικά όπως κάνουμε τώρα, τότε οι κοινωνία που απαιτεί συνολική σκέψη ίσως λειτουργούσε καλύτερα.

Για τον Ανδρέα.

Η λάμπα στην κουζίνα τρεμοσβήνει.
Προσπαθώ να γράψω, μα το τρεμάμενο φως της,
διακόπτει της σκέψεις μου.

Στο χαρτί τώρα,
Πρόστυχες λέξεις, βρόμικες!
Ευωδιαστές σαν τον απόπατο
Της σάπιας κοινωνίας

Πορδές, ορδές ξεσκίζουνε τα αυτιά μου
Χάος!
Αναρχία!
Δεν υπάρχει πια ειρμός.
Ο διασυρμός είναι μεγάλος μα κανείς δεν πτοείται πια!

Όλοι είναι χαρούμενοι και τα σκατά΄ έχουν φτάσει στο στόμα

Τι είπε o Beckett;

Ανοίξτε το στόμα και τραγουδήστε!

4 ΧΡΟΝΙΑ

Δεν θέλησα ποτέ κρασί
Μα τα χείλι σου
Μου ΄έδωσαν άφθονο να πιω
Και σε ερωτεύθηκα!

Δεν θέλησα ποτέ νερό
Μα το βλέμμα σου με έλουσε

Ήλιος λαμπρός ο λόγος σου
Περίεργου ρυθμού χορός
Τα λόγια στην άκρη των χειλιών σου

Σε ερωτεύθηκα!

Χάρισε μου το βλέμμα σου
Δώσε μου κρασί να πιο
Τα χείλι σου παράδεισος
Η πόρτα, της πνοής μου.


Από την συλλογή: ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

CIRCLES

I cry!

I cry
For the voice I haven’t heard yet

I cry!
For the whisper, I haven ‘t felt yet
Because I was too loud

I cry
for the knowledge, I haven ‘t seized yet

I cry
for the mistakes I have made

I apologize for them

I was only learning!


Από την συλλογή: CIRCLES

Βρες!

Βρες τον χρόνο να δεις τι θες από την ζωή σου!
Βρες τον χρόνο να δεις τι θέλουν οι άλλοι από εσένα!
Βρες τον χρόνο να απαλλαχθείς από ότι σε κρατά πίσω!
Βρες τον χρόνο να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο του παρελθόντος!
Βρες τον χρόνο να ασχοληθείς με το μέλλον σου!
Βρες τον χρόνο πριν σε βρει αυτός!

Μάρτυρες!

Ήμουν το πρωί στο φαρμακείο της γειτονίας μου, κάποια στιγμή μπήκε ένας κύριος μου συστήθηκε και άρχισε να μου λέει για αυτά που είπε ο μεγάλος δάσκαλος ο Ιησούς. (Από ότι θυμάμαι ο προσηλυτισμός στην Ελλάδα διώκετε ποινικά)! Πάντως εγώ του είπα πως αν περιμένουμε να μας πει κάποιος ποιο είναι το σωστό το χάσαμε το πλοίο!

Exit pole

Παρακολουθούσα εχθές την παρέλαση των πολιτικών στα κανάλια και πρόσεξα πως οι πολιτικοί μας κάνουν φοβερό show! Πιστεύω λοιπόν πως αξίζουν τα λεφτά που παίρνουν, γιατί ούτος η άλλος εμάς διασκεδάζουν με τις ικανότητες τους.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ β

Τα καλοκαίρια ο Γιάννης τριγυρνούσε συνέχεια με τα ίδια ρούχα. Ένα μπλε ξεβαμμένο τζιν και ένα άσπρο φανελάκι, που καμία φορά το άλλαζε με ένα άλλο ίδιο. τα παράθυρα στο σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτά και κάθε απόγευμα ακριβώς στης 6, έβαζε να ακούσει την 5 του Beethoven. Τρελαινόταν ο Γιάννης για Beethoven και ειδικά την 5η! Γενικά ήταν λάτρης της κλασσικής μουσικής. Έτσι λοιπόν περνούσε τον καιρό του, ακούγοντας κλασσική μουσική και φροντίζοντας τις γλάστρες που είχε στο μπαλκόνι του. Έπρεπε να είστε από μια μεριά να τον βλέπετε, τις περιποιόταν σαν να ήταν παιδία του, τους μίλαγε, τους τραγούδαγε και φυσικά της τάιζε όπως συνήθιζε να λέει! Της πότιζε δηλαδή. ‘’ Η κλασσική μουσική τους κάνει καλό μπάρμπα-Μήτσο ‘’, μου έλεγε. Η κλασσική μουσική και η στοργή! Στοργή, άγνωστο συναίσθημα για τον Γιάννη, αφού οι γονείς του είχαν πεθάνει στην περίοδο της Χούντας. Στα μαύρα χρόνια όπως συνήθιζε να λέει και ο ίδιος. Πράγματι, τα χρόνια εκείνα ήταν μαύρα και οι γονείς του πλήρωσαν ένα λάθος τυπογραφικό. Ήταν φιλήσυχοι άνθρωποι που δεν πείραζαν κανένα, ούτε μυρμήγκι που λέμε. Έλα όμως που στα αρχεία της αστυνομίας ήταν περασμένοι σαν κομουνιστές. Όχι πως ήτανε οι άνθρωποι, τυπογραφικό λάθος ήτανε. Ο δαίμων του τυπογραφείου που λένε! Ένας δαίμονας που άφησε τον Γιάννη ορφανό στην τρυφερή ηλικία τον 5 ετών. Από τότε ζει με εμένα τον παππού του η τον μπάρμπα-Μήτσο όπως ήθελε να με φωνάζει. Τον αγαπούσα πολύ τον Γιάννη, τον αγαπούσα πιο πολύ και από τον πατέρα του τον Γιώργο. Ίσως επειδή στο πρόσωπο του Γιάννη έβλεπα τα ίδια μπλε μάτια που είχε και η μητέρα του, η κόρη μου δηλαδή. Ίσως πάλι επειδή δεν πρόλαβα να ζήσω αρκετά με το κόρη μου. Πάντως τον Γιάννη των αγαπούσα!

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ α

Ένα γεια πέρασα να πω και φεύγω!
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του Γιάννη. Οι θαμώνες του καφενείου της γειτονίας, δεν πρόσεξαν καν τον Γιάννη που πέρασε, μόνο την χαρακτηριστική βραχνή φωνή του άκουσαν να λέει " ένα γεια πέρασα πω και φεύγω" . Από εκείνη την ημέρα χάθηκε από την γειτονία. Μετά από μερικές μέρες όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται, τι να έχει γίνει ο Γιάννης! πουθενά αυτός όμως. Τους έκανε φοβερή εντύπωση που είχε να περάσει από το καφενείο τόσες μέρες. Όχι πως ήταν θαμώνας, αλλά να κάθε πρωί που πέρναγε μπροστά από το καφενείο για να πάει στην δουλεία του, έλεγε καλημέρα! Αυτό και την βραχνή φωνή του θυμόντουσαν όλοι. Τίποτα άλλο. Ο Γιάννης ήταν ένα καλό ευγενικό παιδί, ένας ψηλός ωραίος νέος, που το μόνο που έκανε ήταν να δουλεύει και να ασχολείται με τα λουλούδια που είχε στο μπαλκόνι του. Δεν θα μπορούσε κανείς να πει πως ο Γιάννης ήταν αυτό που λέμε κοινωνικός τύπος, πάντως ευγενικός ήταν και καλοσυνάτος. Α ! Κάτι άλλο που χαρακτήριζε τον Γιάννη ήταν τα μεγάλα στρογγυλά γυαλιά μυωπίας που φορούσε, είχε πολύ μυωπία, 4 , 6 βαθμούς αν θυμάμαι καλά. Τον αγαπούσα τον Γιάννη, από μικρό παιδί, ήταν έτσι ευγενικός και καλός με τον κόσμο. Μεγαλώνοντας βέβαια, άρχισε να κλείνεται στον εαυτό του, Όσο πιο πολύ μεγάλωνε τόσο πιο πολύ κλεινόταν στον εαυτό του. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω! Από τότε που στην γειτονία ήρθε εκείνη η οικογένεια με τα τέσσερα παιδία, όλα αλλάξανε...

Παραβολή

Ήμουν στη μέση ενός μεγάλου κήπου και γύρο μου υπήρχαν εκατοντάδες λουλούδια, με όλα τα χρώματα που υπάρχουν. Έκανα βόλτα μέσα στον κήπο και θαύμαζα τα χρώματα και την ευωδιά κάθε λουλουδιού που συναντούσα, κάποια στιγμή συνάντησα κάποιο και δεν μου άρεσε, αυτό όμως δεν αναιρούσε το γεγονός ότι ήταν ένα λουλούδι!

Χωρίς τίτλο.

Μια συνάντηση.

Δυο καρδίες που χτυπούν τρελά.

Έρωτας!

βλέμματα, χειρονομίες και ρυθμός.

Ρυθμός του έρωτα.

Ρυθμός ερωτευμένος με την ζωή.

Διαδρομή.

Κάνεις μια διαδρομή και σίγουρα έχεις τους δικού σου λόγους, που κάνεις αυτήν την συγκεκριμένη διαδρομή και όχι κάποια άλλη. Μέσα σε αυτή την διαδρομή υπάρχει μια εξέλιξη. Η διαδρομή σίγουρα δεν είναι πάντα ομαλή, όσο υπάρχει όμως υπάρχει και η εξέλιξη της και ο λόγος που υπάρχει, η διαδρομή ή που συνεχίζει να υπάρχει και να εξελίσσεται παρά τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάζει, είναι κατά την γνώμη μου ο λόγος που πρέπει να σκεφτόμαστε όποτε παρουσιάζεται μια ανωμαλία στην εξέλιξη της διαδρομής που έχουμε επιλέξει.

I PUT A SPELL ON YOU!!!

ZAPPA

Είτε μας αρέσει είτε όχι το έργο τους, όποια και αν είναι η στάση τους, μερικοί άνθρωποι πάνε κόντρα...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Γεια σας, με λένε μπέμπα. Την προηγούμενη Κυριακή στην φωτογραφία ήταν η τζίλντα. Η Τζίλντα είναι 16 χρονών και εγώ 6.

περί τέχνης

Τέχνη ειναι το πάθος για ζωή. Τέχνη είναι το μαγείρεμα. Τεχνη είναι αυτό το κάτι που σε κάνει να θες να δημιουργήσεις, ότι και αν είναι αυτό που θα δημιουργήσεις. Τέχνη είναι τα πάντα. Ότι κάνουμε μπορεί να γίνει με τέχνη. Το αν ταιρίαζει με την άποψη των άλλων για την τέχνη, αυτό είναι άλλο θέμα.

κοινωνία ώρα 7 παρά κάτι

H κοινωνία είναι ένα σύνολο. Σκεφθείτε συνολικά λοιπόν και όχι ομαδικά γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε με αυτούς που μπλέξαμε!

τα κοκόρια των ειδήσεων. Ευχαριστω παπού!

Βάλτε όποια μέρα θέλετε, όποιο κανάλι θέλετε και δείτε τις ειδήσεις των 8. Θα τους βρείτε όλους εκεί! Αστυνομικούς, δασκάλους, καθηγητές, πολιτικούς και ποούς άλλους. Θα παρελάσουν όλοι από τις οθόνες σας και υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα τους, θα φαγωθούν σαν τα κοκόρια! Το πανηγύρι καλά κρατεί... ουσιαστικό αποτέλεσμα όμως μηδέν! Και εγώ έχω παράπονα από την εκάστοτε κυβέρνηση, η άποψη της τωρινής είναι πως μπορώ να ζω με 220 ευρώ το μήνα. Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί τα λεφτά είναι λίγα, ενίσταμαι μόνο γιατί προκειμένου να μου δώσει αυτό το επίδομα το κράτος, μου κολλάει μια βούλα και με κάνει ακατάλληλο για εργασία, καθιστώντας με έτσι παγιδευμένο άνεργο (τουλάχιστον για το δημόσιο) και μάλιστα με χαμηλό εισόδημα. Όλοι ξέρουμε ποίες συνθήκες επικρατούν στον ιδιωτικό κλάδο! Κυρίες και κύριοι επί της ουσίας... Κάντε και κανένα συγκριτικό τεστ, κοιτάτε και παρα δίπλα, δεν βλάπτει! Όλοι έχουμε δικαιώματα... Μήπως να πάρουμε τα όπλα και να βγούμε στους δρόμους; Η ζωή ταραβά την ανηφόρα, φίλες και φίλοί...


Α! Με την ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον παππού μου που τα μάζευε λίγα-λίγα, κάτι που μου δίνει τώρα εμένα την άνεση να μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει, να γράφω δηλαδη...

ΟΑΕΔ

Διάλογος που έγινε ανάμεσα σε μένα και την προισταμένη του ΟΑΕΔ της οδού πειραιώς κας Καλλιόπης Σπυροπούλου.

Εγώ: καλημέρα σας! Ο πατέρας μου είναι άνεργος και επειδή αυτήν την στιγμή έχει ένα πρόβλημα με την καρδιά του (δύο αρτηρίες βουλομένες) και βρίσκεται σε καταστολή με φάρμακα, ώσπου να να κάνει αγγιοπλαστική, θα ήθελα να μου βάλετε στην κάρτα ανεργίας του, μια υπογραφή για αυτό το μήνα.

Προισταμένη: Αν είναι άρρωστος απαγορεύεται να είναι άνεργος!

Εγώ: Μου το εξηγείτε αυτό!

Προισταμένη: Αυτό που σας είπα.

Εγώ: Δηλαδη αν πεθάνει;

Προισταμένη: Τότε δεν θα χρειάζεται καν κάρτα ανεργείας!

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

Δάσκαλοι vs πολιτισμό

Εντάξει, από τους αστυνομικούς το περιμέναμε να είναι άγριοι, είναι η δουλεια τους. Βρε παιδία όμως, εσείς αύριο θα μπείτε στις αίθουσες να διδάξετε τα παιδία. Προς τι όλο αυτό το μίσος; Να πέφτετε με τόση μανία πάνω στους αστυνομικούς! Γιατί; δείξτε λίγο σεβασμό στο λειτούργημα που κάνετε! Εντάξει, δεν θα πάει αντιπροσωπεία σας στην υπουργό, ε και; Αφού και να πάει δεν θα βγει τίποτα. γιατί παίζετε το παιχνίδι τους; Διδάξτε και λίγο πολιτισμό, είναι και αυτό απαρίτητο!

Ομορφιά

Η ομορφιά των πραγμάτων βρίσκεται πάντα εσωτερικά. Εξωτερικα βρίσκεται η εμφάνιση. Και όπως είναι γνωστό, ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το εσωτερικό είναι πάντα ωραίο. Χωρίζω την ομορφιά σε δύο κατηγορίες: την εύκολη ομορφιά και την ομορφιά που για να τη δεις πρέπει να προσπαθήσεις. Στην πρώτη περίπτωση η ομορφιά είναι αντικειμενική, στην δεύτερη, υποκειμενική και εξαρτάται από τον τρόπο που θα την προσεγγίσεις.

καλημέρα!

Πίσω από την κουρτίνα

Λογάκια όμορφα. Λεξούλες, που σου χαιδεύουν τα αφτία, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να στα τραβήξουνε, μόλις πας να ξεφύγεις από αυτό που τους βολεύει. Όχι δεν είναι για να τους φοβάσαι. Ούτε για να τους σέβεσαι. είναι για να τους φτύνεις! Αρκεί βέβαια να μπορείς να δεις απο πού έρχονται τα λογάκια αυτά...

Θέλω ( ; )

Το να θελω κάτι χωρίς να προσπαθώ να το αποκτήσω, σημαίνει πως δεν το θέλω πραγματικά! Παραδεχόμενοι αυτό, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τι θέλουμε και με ξεκάθαρους στόχους πια να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε αυτό που θέλουμε. Πάντα βέβαια αναίμακτα για τους γύρο μας. Γιατί όποιος σπέρνει κεραυνούς θα θερίσει θύελες, όπως λένε!

3

- Γιατί έτσι θέλω!
Δεν ξανάβγαλε λέξη.
Δέκα ολόκληρα χρόνια,
δέκα σκληρά,
σιωπηλά χρόνια.
Η σιωπή της απάντηση στην καθημερινότητα μου,
την άδεια, χωρίς ουσία πια, καθημερινότητα.
Η μιλιά της χαμένη,
ειρωνικό, σιωπηρό σχόλιο στην αλλοπροσαλιά μου.
Έτσι θέλω εγώ!
Τίποτε άλλο.
Με άφησε μόνο,
να παλεύω,
στο αδιέξοδο μονοπάτι
της ξωής.

Απο την σύλλογη : ΤΡΟΧΙΕΣ

Που Πάμε;

Αυτές τις μέρες διαβάζω το "Πλάτωνας όχι Πρόζακ" του Λού Μαρίνοφ. Είναι ένα ενδιαφέρον, απλά γραμμένο βιβλίο, που ασχολείται με το θέμα της πρακτικής φιλοσοφίας. Η πρακτική φιλοσοφία είναι μια εναλλακτική πρόταση στα προβλήματα των ανθρώπων, μια διαφορετική προσέγγιση από αυτή της ψυχολογίας, που τους βοηθάει να ανακαλύψουν τη φιλοσοφία τους γύρω από τη ζωή και τα προβλήματα τους και να την εφαρμόσουν. Από εκεί ορμώμενος έγραψα και δημοσίευσα την προηγούμενη σκέψη μου.

Δική μου παρατήρηση είναι, πως έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από κάποιες βασικές αρχές, που δεν μπορούμε πια να καταλάβουμε σε τι πιστεύουμε!

Φιλό - Σοφός

Το να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, ανακαλύπτοντας άλλα προβλήματα το βρίσκω ανούσιο. Το να θέσουμε όμως το πρόβλημα μας υπό αμφισβήτηση, το βρίκω λογικό. Εξάλλου αυτό σχετίζεται με τα φιλοσοφικά ερωτήματα που απασχολούν όλους μας κατά καιρούς. Από που ήρθαμε; Που πάμε; Ερωτήματα που απασχολούν τους ανθρώπους χιλιάδες χρόνια τώρα και που όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει, το καλύτερο που έχει επιτευχθεί είναι η προσέγγιση τους, ποτέ μια άμεση απάντηση. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια να απαντήσουμε σε τέτοιου είδους ερωτήματα πάντα αποβαίνει σε κέρδος, καθ΄ ότι οδηγεί σε μια κατάσταση αυτογνωσίας και ισόρροπιας. Με αυτή την σκέψη φθάνω σε ένα συμπέρασμα: τελικά, είναι πιο ωραίο και ίσως πιο εποικοδομητικό να καταφεύγουμε σε μια διαδικασία πνευματικής αναζήτησης και έρευνας, παρά να καταλήγουμε σε ψυχοθεραπεύτικες μεθόδους και ακόμα χειρότερα σε φάρμακα.

Κυριακή 10 : 00 το πρωί.

Κυριακή πρωί. εφημερίδα, ζεστό Ελληνικό καφεδάκι. Κλασσική μουσική. Χαλάρωση και απόλαυση! ο φθινοπωρινός πια ήλιος συμπληρώνει το κάδρο και ο μεγάλος ζωγράφος, μπορεί τώρα να αρχίσει να ζωγραφίζει!

Λαός και Κολωνάκι

Πρέπει να αφουγκραστούμε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας και να καταλάβουμε πως, όσον αφορά την πολιτική, όλα είναι μια καλοστημένη παράσταση, που έχει ως σκοπό να μας κρατάει καθηλωμένους και να μας καθιστά ανήμπορους να αντιδράσουμε – όντας βολεμένοι! Αυτό βέβαια γίνεται εφικτό με τη δική μας συμβολή, που συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τους πολιτικούς (ενώ δεν αξίζουν τη ψήφο μας), και στη συνέχεια δεν αντιδρούμε καθόλου σε όλα αυτά τα κακώς κείμενα που μας σερβίρουν. Τι χρηματικά ποσά είναι αυτά που ακούγονται! Αυτά είναι χρήματα που οι περισσότεροι από εμάς ούτε να τα φανταστούμε δεν μπορούμε. Και όμως, δεν υπάρχει καμιά αντίδραση από τους πολιτικούς, καμιά κίνηση – έστω για τα μάτια του κόσμου που λένε. Τόσο καλά εδραιωμένους τούς έχουμε καταστήσει. Τόσο πολύ βολεμένοι είναι! Το μόνο που ξέρουν είναι να αλληλοκατηγορούνται και να αδιαφορούν! Είμαι 31 ετών και τα τελευταία 15 χρόνια το μόνο πράγμα που ακούω είναι ότι «φταίνε οι προηγούμενοι» και ότι κατά τα άλλα «προσπαθούμε για το καλύτερο». Πόσα χρόνια παίρνει επιτέλους το καλό για να φανεί; Όχι να αποδώσει, απλά να φανεί! Δεν λέω! Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, αλλά να! πιστεύω πως αν υπήρχε κάποιος καλός εκεί μέσα στην βουλή, κάτι θα έπρεπε να είχε πάει καλύτερα μέχρι τώρα. Και επειδή αυτό που μετράει είναι οι πράξεις, αρχίστε να κάνετε πράξεις, κύριοι, γιατί τα προβλήματα συσσωρεύονται και κάποια στιγμή θα τα λουστούμε όλοι μαζί!

singing in the rain

Πέφτει βροχή.
Δρόσισε και μύρισε φθινόπωρο.
Νυχτώνει πια νωρίς,
και οι σκέψεις γυρίζουν με το φως στο σπίτι.
Τα ζευγαράκια, χέρι-χέρι βαδίζουν γοργά
για να γλιτώσουν από την βροχή
και εγώ, προσμένω εσένα,
τι κρίμα που δεν θα φανείς!
τι κρίμα που πάλι θα μείνω μόνος!
Η καρδία δακρύζει,
η βροχή δυναμώνει,
ο δρόμος τώρα άδειασε
και εγώ εδώ!

Ξεκινάς αφαιρετικά
Προσπαθείς να ενώσεις τα κομμάτια
Κάνεις προτάσεις στον εαυτό σου
Και τις απορρίπτεις
γιατί πριν ακόμα τις σκεφθείς
κάτι καινούργιο, σε συναρπάζει
αρπάζεις την σκέψη σου και την χορεύεις
μα πριν τελειώσει η μουσική
έχεις ερωτευθεί την αμέσως επόμενη που
πέρασε το κατώφλι της λογικής σου
στο τέλος της βραδιάς
σκοτάδι.
Όχι φως, αλλά σκοτάδι
Είσαι κουρασμένος αλλά δεν τα παρατάς…
Επιτέλους φως!
Έκανες την πορεία σου
Είσαι χαρούμενος που προσπάθησες
Οι σκέψεις;
Θα έρθουν άλλες!

Aπό την συλλογή : ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΈΣ