Πέφτει βροχή.
Δρόσισε και μύρισε φθινόπωρο.
Νυχτώνει πια νωρίς,
και οι σκέψεις γυρίζουν με το φως στο σπίτι.
Τα ζευγαράκια, χέρι-χέρι βαδίζουν γοργά
για να γλιτώσουν από την βροχή
και εγώ, προσμένω εσένα,
τι κρίμα που δεν θα φανείς!
τι κρίμα που πάλι θα μείνω μόνος!
Η καρδία δακρύζει,
η βροχή δυναμώνει,
ο δρόμος τώρα άδειασε
και εγώ εδώ!
1 σχόλιο:
Hiiiii.
Δημοσίευση σχολίου