Για τον Ανδρέα.

Η λάμπα στην κουζίνα τρεμοσβήνει.
Προσπαθώ να γράψω, μα το τρεμάμενο φως της,
διακόπτει της σκέψεις μου.

Στο χαρτί τώρα,
Πρόστυχες λέξεις, βρόμικες!
Ευωδιαστές σαν τον απόπατο
Της σάπιας κοινωνίας

Πορδές, ορδές ξεσκίζουνε τα αυτιά μου
Χάος!
Αναρχία!
Δεν υπάρχει πια ειρμός.
Ο διασυρμός είναι μεγάλος μα κανείς δεν πτοείται πια!

Όλοι είναι χαρούμενοι και τα σκατά΄ έχουν φτάσει στο στόμα

Τι είπε o Beckett;

Ανοίξτε το στόμα και τραγουδήστε!