2009 παρά κάτι

Χρόνια πολλά και γεμάτα!!!

betting on short

Περίπου δυο μήνες μετά από τις μεγάλες φωτιές στην Πελοπόννησο, ο φίλος μου Γιάννης Μυτιληνός, ηθοποιός και γενικά ανήσυχη καλλιτεχνική φύση, έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους. Σε παγκόσμια πρεμιέρα λοιπόν ιδού! Καλή θέαση.

Μου την δίνει.

Μου την δίνει, που μια ζωή αναιρείτε τόσο εύκολα.
Μου την δίνει, που κομπλεξικά, αφιλοσόφητα, άτομα μπορούν να γίνουν αστυνομικοί.
Μου την δίνει, που καταστρέφονται περιουσίες.
Μου την δίνει, πως ότι και αν γίνει , ακόμα και αν έρθουν τα πάνω κάτω, πάλι οι άχρηστοι θα είναι από πάνω.
Μου την δίνει, που τα ζω (βλέπω) όλα αυτά.
Μου την δίνει, που μου την δίνει.

Υστεριόγραφο. Με πονά το γεγονός ότι εκεί που πάμε, θα φτάσουμε σίγουρα. Το πότε είναι διαπραγματεύσιμο.

Υστεριόγραφο2. τι αντίκτυπο μπορεί να έχουν τα λεγόμενα της άθλιας Πάνια και του τιποτένιου Καρβέλα στο μυαλό ενός δεκαπεντάχρονου; « δεν συνεργάζομαι με μπατσους» !


Υστεριόγραφο3. η ζούγκλα φέρνει ζούγκλα.


Υστερόγραφο

Ότι και αν πούμε,
Πάει.

Ότι και αν κάνουμε,
Πάει.

Σίγουρα για εκείνον,
κάπου καλλίτερα.
Εμείς, του δώσαμε γραφή.



Για το παιδί που δεν γνώριζα και ούτε πρόκειται να γνωρίσω…


Υστερόγραφο2. « η πολιτική και η θρησκεία καταστρέψανε τις κοινωνίες»

Κρισναμούρτη


Η πίστη είναι πολύ δυνατό συναίσθημα, για να το χαρίζουμε σε άλλους!

Αντώνης καλλιγαρόπουλος

Μπιπ

Με την πλάτη στο νωπό γρασίδι, τα κτίρια της πόλης, έχουν εξαφανιστεί. Μόνο τα σύννεφα στον ουρανό μπορώ να δω τώρα. Έτσι άσπρα όπως είναι και μοναχικά, δίχως την ενοχλητική παρουσία, της ανθρώπινης παρέμβασης, νοιώθω σαν να βρίσκομαι στην εξοχή. Το μόνο που μου θυμίζει την πραγματικότητα, είναι η άκομψη μουσική της πρωτεύουσας. Μα πως ζούμε σε αυτό τον τόπο; Ποια μαγεία, μας έχει δέσει; Τι μας κρατά σε τούτο το άσχημο τοπίο; Η ανάμνηση είναι σκέφτομαι. Ο απόηχος του παρελθόντος. Το τώρα! Που φαντάζει τόσο γνώριμο. Και που βουτηγμένο στης θύμησης τα νερά, θωπεύει άγρια, το επερχόμενο πάντα, μέλλον. Τα κτίρια επιστρέφουν. Τα σύννεφα σκοτεινιάζουν. Όλα έγιναν πιο ρεαλιστικά. Μόνο που η μουσική άλλαξε. Από απλά άκομψη, έγινε απόκοσμη. Άρρυθμη. Ανυπόφορη. Η υγρασία στην πλάτη μου, εξασφαλίζει τον ρεαλισμό της ύπαρξης μου σε τούτο το χάος. Και ο σουρεαλισμός της σκέψης μου, με κάνει να αισθάνομαι εκτός πόλης πιο πολύ από ποτέ, αλλά μέσα σε αυτή και ασφαλής. Σίγουρα πρόκειται για μάγια! Αλλιώς, κάποιος θα έφευγε! Σε κανέναν δεν αρέσει και όλοι μένουν. Μάγια σίγουρα!

Πάντα κάτι γράφω, χωρίς να με νοιάζει αν θα ολοκληρωθεί. Το παραπάνω είναι απόσπασμα από κάτι που δουλεύω τώρα.

portishead - roads (1994)

Oh, can't anybody see,
We've got a war to fight,
Never found our way,
Regardless of what they say.

How can it feel, this wrong,
From this moment,
How can it feel, this wrong.

Storm,
In the morning light,
I feel,
No more can I say,
Frozen to myself.

I got nobody on my side,
And surely that ain't right,
Surely that ain't right.

Oh, can't anybody see,
We've got a war to fight,
Never found our way,
Regardless of what they say.

How can it feel, this wrong,
From this moment,
How can it feel, this wrong.

How can it feel this wrong,
From this moment,
How can it feel, this wrong.

Oh, can't anybody see,
We've got a war to fight,
Never found our way,
Regardless of what they say.

How can it feel, this wrong,
From this moment,
How can it feel, this wrong.

Νεκρή φύση.

Η φύση πεθαίνει, μόνο και μόνο για να ξαναγεννηθεί ή για να μεταλλαχτεί, να αλλάξει μορφή. Ας μας γίνει μάθημα λοιπόν.

Μουσικές προσπάθειες

Πριν έξι εφτά χρόνια λοιπόν, παίζοντας με κάτι loop-ες όπως πολλά παιδία της ηλικίας μου. Και έχοντας το καλλιτεχνικό δαιμόνιο ήδη μέσα μου, έφτιαξα το κομμάτι που ανεβάζω. Όποιος γουστάρει το ακούει!! Και αν θέλει μου λέει και την γνώμη του.

Κοιτάζοντας το κενό
Αποφάσισα, πως μου αρέσει.

Τώρα μαζί του παρέα
Γεμίζω τις ώρες μου,

Δεν ψάχνω, δεν γυρεύω
Και ήρεμα κατρακυλώ.

Θεωρία και απόλυτο.

Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που παρακολουθώ διαλέξεις του Πλάτωνα Ριβέλλη. Το θέμα των διαλέξεων είναι "όταν ο κινηματογραφικός ή ο φωτογραφικός φακός εστιάζουν σε οικογενειακές στιγμές". Είμαι τύπος που του αρέσει να μιλάει, με ευχαρίστηση όμως ακούω των κ. Ριβελλή να μιλά για σχεδόν δύο ώρες αφού μέσα στο εβδομαδιαίο δίωρο, παρεμβάλλονται και αποσπάσματα από ταινίες ή φωτογραφίες που έχουν να κάνουν με το θέμα των διαλέξεων. Οι απόψεις του για την τέχνη, γιατί αυτά που λέει αφορούν γενικά την τέχνη, αρκεί να μπορείς να ακούσεις, με βρίσκουν σύμφωνο σχεδόν πάντα. Λέω σχεδόν, γιατί όντας και εγώ θεωρητικός, δεν μπορώ να ξεφύγω από το απόλυτο που το ψάξιμο, του θεωρητικού, επιβάλει!!! Το άρθρο που παραθέτω παρακάτω, είναι από των φωτογράφο ετούτου του μήνα. Θα ήθελα και καλό θα ήτανε όποιων των ενδιαφέρει η φωτογραφία να το διαβάσει.

Ο πίνακας που συντροφεύει το ποίημα μου, είναι του Dali.



Να ‘ναι τα χρόνια του Χριστού!
Να ‘ναι το φθινοπωρινό σκηνικό,
Με την μελαγχολία, που
δεν μπορώ να νιώσω!
Να ‘ναι το σκοτάδι ή
Μήπως η μέρα!

Να ‘ναι…
Να ‘ναι…

Προπληρωμένη διαφήμιση

Ο Τζίμις Πανούσης είναι περιπτωσάρα, ας μου επιτραπεί η έκφραση (ψάχνω εκπομπή στην τηλεόαση). Έχει πνευματικό χιούμορ και όχι εξυπνακίστικο όπως αρκετοί άλλοι. Παίζει με την Ελληνική γλώσσα και τις πιο πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι "ολέθρια" και βασανιστικά αστεία. Ομόλογό πως ο μέσος ακροατής, ίσως δυσκολευτεί κάπως να ακολουθήσει τον ειρμό του καλλιτέχνη! Για τον αντίχειρα δεν ξέρω. Αυτό τον καιρό τα "παίρνει" και καλά κάνει, από την Γίανα Αγγελοπόυλου. Συντονιστήτε λοιπόν από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή με τον city fm στους 99,5 , ώρα 12 με 12.30. Ακούστε και γελάστε, προβληματιστείτε, αμφισβητείστε ή ξινίστε τα μούτρα σας. Ο καλλιτέχνης πάντως έχει αγαθές προθέσεις και τα παίρνει από τους πλούσιους (Γίανα) και τα δίνει στου φτωχούς-τερους, στον Τζιμι. Λοιπόν, για να μην ανεβάσω το "ΕΡΩΤΙΚΌ" και καίγομαι στην κόλαση για μια αιωνιότητα, μαζί με τον γερο διάολο. Ανεβάζω ΤΟΝ με πολύ βαθύ νόημα "ΝΕΟΕΕΛΗΝΑ" που τώρα πια έχει γίνει γέρο-Έλληνας και σε κάποιες, λέω κάποιες περιπτώσεις κώλο-Έλληνας. (κάποιος μου είπε πως, έχει πει ένα τραγούδι με αυτό τον τίτλο ο Σαββόπουλος). Μπράβο Διονύση! Φιδάκιααααα
00


υστεριόγραφο. Αφού ακούσετε το τραγουδάκι αρκετές φορές και φύγει η ξινίλα από το πρόσωπο σας. κλικάρετε και στην επιστολή, για να την διαβάσετε.

Κυριακάτικα σκίτσο-σχόλια

Από το Βήμα




Από την Καθημερινή

Υποσημείωση.

Ξέρεις,

στο μεγάλο κενό,
αριστερά του τετραδίου μου.


ΝΑ ΘΥΜΗΘΏ ΝΑ ΤΗΝ ΘΑΥΜΆΣΩ.

Εύγε!


Από την συλλογή: Πιας το αυγό και κούρευτο.

bob dylan

One More Cup Of Coffee (Valley Below)

Your breath is sweet
Your eyes are like two jewels in the sky.
Your back is straight, your hair is smooth
On the pillow where you lie.
But I don't sense affection
No gratitude or love
Your loyalty is not to me
But to the stars above.

One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.

Your daddy he's an outlaw
And a wanderer by trade
He'll teach you how to pick and choose
And how to throw the blade.
He oversees his kingdom
So no stranger does intrude
His voice it trembles as he calls out
For another plate of food.

One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.

Your sister sees the future
Like your mama and yourself.
You've never learned to read or write
There's no books upon your shelf.
And your pleasure knows no limits
Your voice is like a meadowlark
But your heart is like an ocean
Mysterious and dark.

One more cup of coffee for the road,
One more cup of coffee 'fore I go
To the valley below.

Ψαραντώνης

Την Παρασκευή που μας πέρασε, στα πλαίσια των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιούνται σχεδόν μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη, στο Αττικό άλσος παρακολούθησα των Ψαραντώνη. Ο Ψαραντώνης είναι αδελφός του Ξηλούρη και με την ιδιόμορφη φωνή αλλά και ερμηνεία του, μου άρεσε. Ίσως βέβαια αυτό να οφείλεται και στην καταγωγή της μητέρας μου, που είναι από την Κρήτη. Εσάς μπορεί να σας ξινίσει λίγο το ότι τραγουδά στα Κρητικά και κάποια από αυτά που λέει δεν θα τα καταλάβετε. Όπως και να έχει πάντως, αυτό ο άνθρωπος έχει κάτι ιδιαίτερο και θέλω να τον ξανακούσω.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Η πρώτη μου επίσκεψη στον Ιερό χώρο της Επιδαύρου, έγινε με αφορμή τον Οιδίποδα. Ο χώρος του θεάτρου επιβλητικός και η παράσταση μου άρεσε. Ήταν μια προσπάθεια( κατά την γνώμη μου ) επιτυχημένη να παιχτεί και ο επί Κολώνω και ο Οιδίπους τύραννος μαζί. Η σκηνοθεσία ήταν της Ρούλας Πατεράκη και στο ρόλο του ταλαιπωρημένου Οιδίποδα, ο επίσης ταλαιπωρημένος από την υγεία του Μιχαήλ Μαρμαρινός. Οι σχεδόν τρεισήμισι ώρες που διάρκεσε η παράσταση δεν ήταν κουραστικές και ο τρόπος που είχε ανέβει, είχε κάποιους συμβολισμούς που καθιστούσαν την κινησιολογία και της σιωπές που υπήρχαν ευχάριστες. Αν και το μουσικό μοτίβο, που γέμιζε σε κάποια σημεία την παράσταση, ήταν λίγο κουραστικό, το ότι η μουσική παιζόταν ζωντανά από τους δυο μουσικούς, δεν άφηνε το μοτίβο να γίνει ενοχλητικό.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ β

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κίνα
6ος αιώνας π.Χ.
Όνομα: Κονγκ Φούτζι - Κομφούκιος
Γέννηση: 551 π.Χ.
Λου, ΝΑ Σαντόνγκ, Κίνα)
Θάνατος: 479 π.Χ.
Σχολή/παράδοση: Σχολή Ρου
Κύρια ενδιαφέροντα: Ηθική Δίκαιο, Πολιτική, Εθιμοτυπία
Αξιοσημείωτες ιδέες: ρεν, λι, ντε, ζενγκμίνγκ
Επιδράσεις: Αρχαίοι φιλόσοφοι
Επηρέασε: Όλους τους μεταγενέστερους στοχαστές

O Κομφούκιος 孔夫子, Κονγκ Φούτζι ή Κ'ουνγκ-φου-τζου, κυρ. "Διδάσκαλος Κονγκ", 28 Σεπτεμβρίου, 551 - 479 Π.Κ.Ε.) υπήρξε διάσημος κινέζος διανοητής και κοινωνικός φιλόσοφος, οι διδασκαλίες και η φιλοσοφία του οποίου επηρέασαν βαθιά τη ζωή και τη σκέψη της Ανατολικής Ασίας. Υπήρξε ιδρυτής της Σχολής Ρου (Ru) της κινεζικής σκέψης. Οι διδασκαλίες του, όπως διατηρήθηκαν στα Ανάλεκτα, έθεσαν τα θεμέλια πολλών μεταγενέστερων κινέζικων απόψεων για την εκπαίδευση και την συμπεριφορά του ιδανικού άνδρα, πώς ένα τέτοιο άτομο θα πρέπει να ζει τη ζωή του και να αλληλεπιδρά με τους άλλους, και τα σχήματα της κοινωνίας και της διακυβέρνησης στα οποία θα πρέπει να συμμετέχει. Ο Fung Yu-lan, μια από τις μεγάλες αυθεντίες του 20ου αιώνα για την ιστορία της κινεζικής σκέψης, συγκρίνει την επιρροή του Κομφούκιου στην κινεζική ιστορία με εκείνη του Σωκράτη στη Δύση. Θεωρείται ηγετική μορφή του Κομφουκιανισμού.

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ α

Διαβάζοντας την διδασκαλία του Κομφούκιου, καθότι δυτικός, αλλά και όχι τόσο σοφός. Άλλα δεν τα κατάλαβα, άλλα μου ξίνισαν και άλλα μου άρεσαν. Ανεβάζω κάποια που μου άρεσαν λοιπόν, για πριν ή μετά την βουτιά στην θάλασσα.

20-08-2008

Που και που, μου αρέσει να ξεφυλλίζω καμιά εφημερίδα. Την προηγούμενη Κυριακή λοιπόν, ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα "Πρώτο Θέμα", διάβασα την στήλη του Κ. Πανούτσου. Βρήκα ενδιαφέρον το θέμα, μου άρεσε και η τοποθέτηση του mr. Πανούτσου και έκανα ότι καλύτερο μπορούσα με τον σαρωτή μου. Το άρθρο διαβάζεται από κάτω προς τα πάνω (πάντα με σειρά εμφανίσεως. Για να μην στραβωθείτε επίσης, κάντε κλικ στο κομμάτι ,που σας ενδιαφέρει να μεγαλώσει κάπως!