Πίσω από την κουρτίνα

Λογάκια όμορφα. Λεξούλες, που σου χαιδεύουν τα αφτία, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να στα τραβήξουνε, μόλις πας να ξεφύγεις από αυτό που τους βολεύει. Όχι δεν είναι για να τους φοβάσαι. Ούτε για να τους σέβεσαι. είναι για να τους φτύνεις! Αρκεί βέβαια να μπορείς να δεις απο πού έρχονται τα λογάκια αυτά...

Θέλω ( ; )

Το να θελω κάτι χωρίς να προσπαθώ να το αποκτήσω, σημαίνει πως δεν το θέλω πραγματικά! Παραδεχόμενοι αυτό, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τι θέλουμε και με ξεκάθαρους στόχους πια να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε αυτό που θέλουμε. Πάντα βέβαια αναίμακτα για τους γύρο μας. Γιατί όποιος σπέρνει κεραυνούς θα θερίσει θύελες, όπως λένε!

3

- Γιατί έτσι θέλω!
Δεν ξανάβγαλε λέξη.
Δέκα ολόκληρα χρόνια,
δέκα σκληρά,
σιωπηλά χρόνια.
Η σιωπή της απάντηση στην καθημερινότητα μου,
την άδεια, χωρίς ουσία πια, καθημερινότητα.
Η μιλιά της χαμένη,
ειρωνικό, σιωπηρό σχόλιο στην αλλοπροσαλιά μου.
Έτσι θέλω εγώ!
Τίποτε άλλο.
Με άφησε μόνο,
να παλεύω,
στο αδιέξοδο μονοπάτι
της ξωής.

Απο την σύλλογη : ΤΡΟΧΙΕΣ

Που Πάμε;

Αυτές τις μέρες διαβάζω το "Πλάτωνας όχι Πρόζακ" του Λού Μαρίνοφ. Είναι ένα ενδιαφέρον, απλά γραμμένο βιβλίο, που ασχολείται με το θέμα της πρακτικής φιλοσοφίας. Η πρακτική φιλοσοφία είναι μια εναλλακτική πρόταση στα προβλήματα των ανθρώπων, μια διαφορετική προσέγγιση από αυτή της ψυχολογίας, που τους βοηθάει να ανακαλύψουν τη φιλοσοφία τους γύρω από τη ζωή και τα προβλήματα τους και να την εφαρμόσουν. Από εκεί ορμώμενος έγραψα και δημοσίευσα την προηγούμενη σκέψη μου.

Δική μου παρατήρηση είναι, πως έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από κάποιες βασικές αρχές, που δεν μπορούμε πια να καταλάβουμε σε τι πιστεύουμε!

Φιλό - Σοφός

Το να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, ανακαλύπτοντας άλλα προβλήματα το βρίσκω ανούσιο. Το να θέσουμε όμως το πρόβλημα μας υπό αμφισβήτηση, το βρίκω λογικό. Εξάλλου αυτό σχετίζεται με τα φιλοσοφικά ερωτήματα που απασχολούν όλους μας κατά καιρούς. Από που ήρθαμε; Που πάμε; Ερωτήματα που απασχολούν τους ανθρώπους χιλιάδες χρόνια τώρα και που όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει, το καλύτερο που έχει επιτευχθεί είναι η προσέγγιση τους, ποτέ μια άμεση απάντηση. Παρόλα αυτά, η προσπάθεια να απαντήσουμε σε τέτοιου είδους ερωτήματα πάντα αποβαίνει σε κέρδος, καθ΄ ότι οδηγεί σε μια κατάσταση αυτογνωσίας και ισόρροπιας. Με αυτή την σκέψη φθάνω σε ένα συμπέρασμα: τελικά, είναι πιο ωραίο και ίσως πιο εποικοδομητικό να καταφεύγουμε σε μια διαδικασία πνευματικής αναζήτησης και έρευνας, παρά να καταλήγουμε σε ψυχοθεραπεύτικες μεθόδους και ακόμα χειρότερα σε φάρμακα.

Κυριακή 10 : 00 το πρωί.

Κυριακή πρωί. εφημερίδα, ζεστό Ελληνικό καφεδάκι. Κλασσική μουσική. Χαλάρωση και απόλαυση! ο φθινοπωρινός πια ήλιος συμπληρώνει το κάδρο και ο μεγάλος ζωγράφος, μπορεί τώρα να αρχίσει να ζωγραφίζει!

Λαός και Κολωνάκι

Πρέπει να αφουγκραστούμε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας και να καταλάβουμε πως, όσον αφορά την πολιτική, όλα είναι μια καλοστημένη παράσταση, που έχει ως σκοπό να μας κρατάει καθηλωμένους και να μας καθιστά ανήμπορους να αντιδράσουμε – όντας βολεμένοι! Αυτό βέβαια γίνεται εφικτό με τη δική μας συμβολή, που συνεχίζουμε να ψηφίζουμε τους πολιτικούς (ενώ δεν αξίζουν τη ψήφο μας), και στη συνέχεια δεν αντιδρούμε καθόλου σε όλα αυτά τα κακώς κείμενα που μας σερβίρουν. Τι χρηματικά ποσά είναι αυτά που ακούγονται! Αυτά είναι χρήματα που οι περισσότεροι από εμάς ούτε να τα φανταστούμε δεν μπορούμε. Και όμως, δεν υπάρχει καμιά αντίδραση από τους πολιτικούς, καμιά κίνηση – έστω για τα μάτια του κόσμου που λένε. Τόσο καλά εδραιωμένους τούς έχουμε καταστήσει. Τόσο πολύ βολεμένοι είναι! Το μόνο που ξέρουν είναι να αλληλοκατηγορούνται και να αδιαφορούν! Είμαι 31 ετών και τα τελευταία 15 χρόνια το μόνο πράγμα που ακούω είναι ότι «φταίνε οι προηγούμενοι» και ότι κατά τα άλλα «προσπαθούμε για το καλύτερο». Πόσα χρόνια παίρνει επιτέλους το καλό για να φανεί; Όχι να αποδώσει, απλά να φανεί! Δεν λέω! Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, αλλά να! πιστεύω πως αν υπήρχε κάποιος καλός εκεί μέσα στην βουλή, κάτι θα έπρεπε να είχε πάει καλύτερα μέχρι τώρα. Και επειδή αυτό που μετράει είναι οι πράξεις, αρχίστε να κάνετε πράξεις, κύριοι, γιατί τα προβλήματα συσσωρεύονται και κάποια στιγμή θα τα λουστούμε όλοι μαζί!

singing in the rain

Πέφτει βροχή.
Δρόσισε και μύρισε φθινόπωρο.
Νυχτώνει πια νωρίς,
και οι σκέψεις γυρίζουν με το φως στο σπίτι.
Τα ζευγαράκια, χέρι-χέρι βαδίζουν γοργά
για να γλιτώσουν από την βροχή
και εγώ, προσμένω εσένα,
τι κρίμα που δεν θα φανείς!
τι κρίμα που πάλι θα μείνω μόνος!
Η καρδία δακρύζει,
η βροχή δυναμώνει,
ο δρόμος τώρα άδειασε
και εγώ εδώ!

Ξεκινάς αφαιρετικά
Προσπαθείς να ενώσεις τα κομμάτια
Κάνεις προτάσεις στον εαυτό σου
Και τις απορρίπτεις
γιατί πριν ακόμα τις σκεφθείς
κάτι καινούργιο, σε συναρπάζει
αρπάζεις την σκέψη σου και την χορεύεις
μα πριν τελειώσει η μουσική
έχεις ερωτευθεί την αμέσως επόμενη που
πέρασε το κατώφλι της λογικής σου
στο τέλος της βραδιάς
σκοτάδι.
Όχι φως, αλλά σκοτάδι
Είσαι κουρασμένος αλλά δεν τα παρατάς…
Επιτέλους φως!
Έκανες την πορεία σου
Είσαι χαρούμενος που προσπάθησες
Οι σκέψεις;
Θα έρθουν άλλες!

Aπό την συλλογή : ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΈΣ