Η πρώτη μου επίσκεψη στον Ιερό χώρο της Επιδαύρου, έγινε με αφορμή τον Οιδίποδα. Ο χώρος του θεάτρου επιβλητικός και η παράσταση μου άρεσε. Ήταν μια προσπάθεια( κατά την γνώμη μου ) επιτυχημένη να παιχτεί και ο επί Κολώνω και ο Οιδίπους τύραννος μαζί. Η σκηνοθεσία ήταν της Ρούλας Πατεράκη και στο ρόλο του ταλαιπωρημένου Οιδίποδα, ο επίσης ταλαιπωρημένος από την υγεία του Μιχαήλ Μαρμαρινός. Οι σχεδόν τρεισήμισι ώρες που διάρκεσε η παράσταση δεν ήταν κουραστικές και ο τρόπος που είχε ανέβει, είχε κάποιους συμβολισμούς που καθιστούσαν την κινησιολογία και της σιωπές που υπήρχαν ευχάριστες. Αν και το μουσικό μοτίβο, που γέμιζε σε κάποια σημεία την παράσταση, ήταν λίγο κουραστικό, το ότι η μουσική παιζόταν ζωντανά από τους δυο μουσικούς, δεν άφηνε το μοτίβο να γίνει ενοχλητικό.
